This is the end…

This is the end…

De clubfoto, staat normaal gezien altijd gepland in het begin van het seizoen. Alleen, dit seizoen lukte het niet ingevolge externe omstandigheden van buitenaf : dan was het weer te slecht, dan was er te weinig volk, dan was de fotograaf er (dikwijls) niet, dan was het congéperiode, dan was het café in verbouwing en stond er een stelling op de foto, kortom het zat allemaal wat tegen. Daarom dus dat de foto nu genomen werd op de laatste rit van het seizoen, wat uiteraard veel logischer is, omdat dan iedereen op zijn scherpste staat, strak is afgetraind en als gegoten zit in het mooie fluo fietskostummeken. Dat er maar elf leden op de groepsfoto stonden, klopt eigenlijk niet, er stonden er nog zes meer op maar het waren niet van de grootste en die stonden dan nog op de tweede rij ook. We stonden ook voor Ingrid, die bijgevolg ook niet te zien is. Het langste nog levende, “actieve” lid, Hans, staat er ook niet op omdat hij het gewoonw

De val

De val

De rit van deze zondag begon al niet onder een gunstig gesternte. Kon ook niet, aangezien de regen in de voorbije nacht met bakken uit de lucht viel en de sterren dan ook niet te zien waren. Op de autoloze zondag is de fiets koning, de voetganger keizer, en de auto een slaafje van de twee, althans zo zou het moeten zijn maar dat geldt alleen voor de grote, deelnemende steden, niet voor de boerenbuiten. Maar daarover straks meer. Nog voor er enig startschot kon worden afgeschoten, vond Joris het nodig ons er attent op te maken dat hij met een platte band stond, wellicht van de tien meter van aan de koffer van zijn auto naar de voorkant van het café. Waarschijnlijk weer de lokale sjampetter die het niet zo heeft op de fietsers, die hier en daar wat punaises had rondgestrooid, nadat hij vorige week onze twee marathonfietsers op den boek had gezwierd omdat ze aan de houtzagerij niet op het fietspad reden. Op zondagnamiddag dan nog wel, tijdens de marathon van 200 kilometer. Misschien dat Agent 327 nu eeuwige roe

Het Criterium van Meldert

Het Criterium van Meldert

Uitdagingen zijn van alle tijden. Vroeger kwam men al in Kerk en Leven en Het Volk als men te voet ging “béwegen” naar Halle of Scherpenheuvel. Vandaag de dag krijgt ge maar “laaikskes” op de sociale media als ge de Belgische Kust hebt afgelopen, of al koprollend met een vergiet op uwe kop los door de Sahara zijt getrokken ten voordele van de bijna uitgestorven poolvos in Jordanië. Deze week hoorde ik nog op Eurosport dat een Brit rond IJsland had gezwommen, wellicht in tegengestelde richting want hij had er vier maand over gedaan! Zijn tong was zelfs beginnen afbrokkelen van de koude en het zout, maar geen nood, in de oceaan zwemt veel tong, echter geen nomandische tongskes in IJsl

De Aardbeving

De Aardbeving

Het eerste weekend van september staat traditioneel in het teken van Meldert Kermis. De festiviteiten beginnen dan op vrijdag met het Cocktailkafaat in het Parochiaal Centrum waar men zich onder het voorwendsel de scouts te steunen, een groot oor mag afdrinken. Sommige van onze leden dronken zich eerder twee oren af en moesten bijgevolg op zaterdag al eens serieus diep gaan, diep in de WC-pot welteverstaan. De detox-kuren beginnen dan ook stilaan opgang te maken binnen ons klein peloton. Dat andere leden, die ook aanwezig waren op dit extreme bacchanaal, op zaterdag in staat waren de rit van zondag al te gaan verkennen, kan enkel maar onderstrepen dat er duidelijk een conditionele kloof gaapt tussen sommigen onzer wtc-fietsers. Nog anderen bleven wijselijk thuis en spaarden de benen en de maag voor zaterdagavond. Want op zaterdag barst dan weer een waar volksfeest los op Meldert-Dorp met optredens van The Backseat Boppers, de Gooikse G-Bloezers (niets met G-sporten of vrouwenbloezen te maken) en de “zoetgevooisde” zangeressen van Lunasix. Daarna en tot slot zou onze Presidentiële Goedhartigheid nog een schijfken draaien samen met erelid van de WTC en begenadigd radiostem, Dave Beeckman. Dat onze President na zijn optreden nog even een cooling-down moes

Return of the Mack (by Mark Morrison)

Return of the Mack (by Mark Morrison)

Negen graden celsius gaf de thermometer aan op deze zondagmorgen, en dat op 24 augustus! Maar desalniettemin deed de stralende ochtendzon de zin in de geplande rit toenemen gelijk de. Goesting in een “komme mosselen mè friet” als avondeten. Maar om dergelijke caloriebom te kunnen verwerken zonder dat alle vettigheden zouden blijven plakken, moest er eerst gefietst worden. “Anticiperen” noemen ze dat in het wieler-en ander jargon. En dat er zou kunnen geanticipeerd worden, bleek voorafgaandelijk uit het profiel van de rit die op stapel stond. Wat er nog op stapels stond was den ouden brol waarmee onze copain Scalle twee grote containers aan het vullen was en bijgevolg verstek moest geven voor de rit. Wellicht moet de helft van de wtc hem onverwacht ter hulp geschoten zijn, want aan de start sto

Over de drie Melderts en Dikkele

Over de drie Melderts en Dikkele

Niettegenstaande de zomer al vrij ver gevorderd is en al de eerste ouderdomsrimpels opduiken rond de ogen van het warmste seizoen, zijn er toch nog enkele WTC-zonen en dochters die genieten van al dan niet welverdiende afwezigheid. Aangezien wij een club zijn die zijn leden niets van druk oplegt qua aanwezigheid, conditioneel niveau en materiaalkeuze werd het dan ook niet als meer dan normaal beschouwd dat we slechts met 11 getrouwen aan de start stonden. Dat was er trouwens maar tw

Allemaal hetzelfde Lot beschoren…

Allemaal hetzelfde Lot beschoren…

Stilaan sijpelen de leden waarvan het welverdiend verlof erop zit, terug naar de heimat. Gedaan met trips naar New York, Albanië, Bretagne, Zakinthos, Italië en noem maar op. Er zijn er nog wel een paar die aan het genieten zijn in de Provence, Indonesië en de Dodentocht in Bornem, maar deze zomerse zondagmorgen stonden we toch alweer met 13 aan de start. Van deze 13 waren er echter twee die zich met een daglicentie als gastrijdster hadden inschreven. Geert had namelijk twee van zijn drie dochters zo ver gekregen dat ze de ochtendlijke bedstee hadden verlaten, zich in hun fietsplunje hadden gehes

De Wervelwind van Wellen

De Wervelwind van Wellen

De dag voor de Nationale Feestdag, de 20ste juli dus, kondigt zich meestal niet aan als een dag van grootse gebeurtenissen. Deze zondag bleek op sportvlak dan toch een “nijlpaard” in de rijke Belgische koersgeschiedenis te worden. Timmeke Wellens had deze dag aangestipt als dé dag in de Tour 2025 waarin hij een gooi zou doen naar de dagzege. Ware het niet dat “Vocsnor” Campenaerts net hetzelfde had gedaan, maar dan op zijn kalender uiteraard. Wellens en Campenaerts raakten beiden in de vlucht en wat volgde was een staaltje van Wellense coolness. De ganse rit zat hij te linkeballen, deed alsof hij van zijn baas, TadejPogacar niet mocht meewerken, veinsde vermoeidheid en op een onbewaakt ogenblik, stoof hij er vandoor, zijn vluchtgezellen met lege handen achterlatend. Na een werkelijk majestueuze solo rondde hij zijn huzarenstukje op sublieme wijze af met ritwinst. Uiteindelijk zou de Vocsnor nog tweede worden en Alaphilippe won de sprint voor Wout Van Aert voor de derde plaats en jui

Een Slag van de Molen ...

Een Slag van de Molen ...

Zomerse zondagen zijn dikwijls de aanleiding tot een magere bezetting van de WTC-troepen. Menigeen onder ons krijgt dan al eens de aandrang om exotische oorden op te zoeken. Jos was een ganse week in de weer om de Italiaanse Alpencols een zware slag toe te brengen en reed op zaterdag nog zijn persoonlijke koninginnenrit, waarna hij kortelings zijn voiture zou keren om de terugweg naar belgenland aan te vatten. De Scalle trok met vrouw en kroost richting de fabrieken van de Bretoense botergalletten en zou daar zijn pilskes nuttigen. Bill en Els luisteren de tourcaravan op door hun dagelijkse aanwezigheden, en waarschijnlijk zijn er nog wel een paar die het ruime sop of het luchtruim hebben gekozen en hun bestemming angstvallig geheim wisten te houden om pottenkijkers te vermijden. Dit alles om maar te zeggen

Zuurstof ...

Zuurstof ...

U, als trouwe lezer, vroeg zich waarschijnlijk wel al af waar het verslag van afgelopen rit ergens was gebleven. Was deze terecht gekomen in de spam, de fire-wall of ergens blijven hangen tussen bovenkant bak, onderkant zak? U bent door de jaren heen zo verwend geweest dat U al het verslag van de rit kan lezen alvorens wij onze tweewieler tegen de gevel van ons stamcafé hebben geplaatst. Tegenwoordig moet alles sneller en sneller. Ouders verwachten dat de baby al geboren is alvorens de paringsdans is ingezet, dat de kleine spruit al een marathon kan lopen alvorens hij of zij kan kruipen, dat het master-diploma al binnengehaald is alvorens de eerste woorden zijn uitgesproken, en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. De Standaard is, dat Het Laatste Nieuws al oud nieuws is alvorens de eerste letters gedrukt zijn in Het Nieuwsblad. Aangezien ondergetekende niet zo begaan is met de social media, Facebook, tik-tok, Instagram, Strava, neemt het schrijven van dit verslag iets meer tijd in bes