De zondag van het Belgisch Kampioenschap op de weg werd er voor de WTC ook een pittige rit ingepland. Pajottegem zou onze bestemming worden en Pajottegem staat synoniem voor…
ja voor wat eigenlijk? Het klinkt alsof deze naam al honderden jaren bestaat, doch niets is minder waar, sinds 1 januari van dit jaar is dit namelijk de naam voor de fusie tussen Gooik, Galmaarden en Herne. Gogahe, Hegago of zelfs Gahego bekten allemaal niet zo goed en toen één of ander zatte schepen eens een helder moment had en met de naam Pajottegem op de proppen kw

De Langste Rit, Meldert-Meldert-Meldert-Meldert, eindelijk zou het er deze zondag eens van komen! 188 kilometers van Meldert naar een ander Meldert, van daaruit nog naar een ander Meldert en dan terug naar ons eigenste Meldert! Parcours? Check! Begeleiding? Check! Bevoorrading? Check! Stopplaatsen om iets te eten en te drinken, ook check! De conditie, driedubbele check bij iedereen, zelfs mét een bezoekje aan de osteopaat, de dopingdokter en den bieruitzetter. Al drie jaar spreken we er over, en slechts twee voormalige leden deden het ons voor. Nu zou het er van komen, eindelijk! Op de zaterdagavond-bbq werd het alcoholverbruik beperkt tot enkele verwaarloosbare glazen, het vleesverbruik tot één luttel stukje kippenfilet, en de wekker werd gezet zodat we zeker tijdig in ons bed zouden lig

Na onze doortocht op den Berendries van vorige week, was het tijd om ook eens te denken aan de mensen die makkelijk last hebben van hoogteziekte en liever beide wieltjes op de grond houden. Een uitgelezen rit zou eventueel de traditionele tocht naar de Vlieger van Kwatrecht kunnen zijn. De leden die liever vlakke ritten hebben, content, de President, die ooit wel eens een bod zal doen op die vlieger, ook content. Alleen maar blije mensen dus….Ware het niet dat er nogal wat gedraaid en gekeerd moest worden. Als je een rit van Meldert naar Kwatrecht en terug in twee ongeveer lijnrechte lijnen zou uittekenen, dan zou de rit wellicht amper 50 kilometer lang zijn, en dat is veel te kort voor een zondagvoormi

Na het lange weekend van vorige week was het tijd voor weer een lang weekend en hét signaal om eens de beentjes te testen. Eens voelen wie er, behalve de deelnemers op het champagneweekend, in het zwart was gaan trainen om geen mal figuur te slaan tegenover de afgetrainde mousserende wijnenzuipers. Daarom werd besloten ende beslist een rit in te lassen naar de dichtsbijzijnde Alpencol, Den Berendries. U gaat nu waarschijnlijk bezwaarlijk opwerpen dat deze heuvel geen Alpencol is! En wat doet de Stappers Alm dan op Den Berendries? Moest het geen col van betekenis zijn in de Alpen zou dienen brave mens nooit of te nimmer aan een vergunning geraakt zijn bij de De Croo-clan om daar een Alpen Stü

Maanden werd er naar uitgekeken! Wat zeg ik, een jaargang lang werd er naar uitgekeken! Van toen het vorige WTC-weekend in 2024 op zijn einde liep werd er al reikhalzend uitgekeken naar editie 2025. Helaas, driewerf helaas, viel Hemelvaart dit jaar wel erg laat in het schooljaar en moesten de blokkende tieners en hun respectieve mama’s forfait geven. Maar ondanks deze platte schop met roet in het sporteten, schreven zich toch 11 fietsers en zeven wederhelften in om op 30 mei koers te zetten naar de “Champagnestreek”. Als trouwe lezer vraagt u zich wellicht af waarom wij deze geografische regio, gekend voor zijn mousserende wijnen uitkozen om er een fietsdriedaagse te houden. Wel indertijd, toen de coureurs nog met één vitesse reden, werd er al wel eens wat van deze goudgele godendrank in den bidon gekapt. Ook leent de heuvelachtige streek zich tot aangename fietstochten met een gevarieerd reli

Met Hemelvaart trekt onze President met zijn sterk afgetrainde gezanten op WTC Weekend. Dit jaar met de Champagnestreek als eindbestemming, wellicht omdat. Reims gekend is als plaats waar Franse koningen gekroond werden.  Hier stel ik mij de vraag wie met het kroontje naar hu

Hij is terug! Hij is terug! Dat was hetgeen deze zondagmorgen uit de kelen van alle aanwezige WTC-leden opsteeg toen onze Grote Roerganger uit de vroege ochtendmist opdaagde. Na drie weken bij de Vietnamese tweelingen was hij eindelijk teruggekeerd naar zijn eigen volk. Getooid met een koeltas van Lipton Ice-Tea, wellicht gevuld met allerlei Vietnamees lekkers leek hij serieus vermagerd uit de strijd te zijn gekomen. Vermoedelijk verbleef hij drie weken bij de Shaolin-monniken die wellicht niet alleen in Thailand zitten maar ook wel een hoofdkwartier ergens in Vietnam zullen hebben. Strak afgetraind als Bruce Lee in Enter The Dragon part 16, deed hij zijn lumineuze intrede. Dat er nu net vandaag zo weinig leden aanwezig waren om rozenblaadjes voor de Grote President zijn voeten te werpen, lag wellicht aan het weer. Waar de zon de laatste weken van in den beginne van de partij was, was het nu het dichte wolkendek dat de overhand had. De temperatuur van tien graden deed er ook al geen goe

Wekenlang valt er amper iets van regen, de omgeploegde akkers verworden tot stoffige vlaktes, tot wanhoop van de landbouwers, het grondwater is gedaald naar alarmerende laagtes, mijn geraniums hangen zo slap als de oogleden van Tom Waes na een nachtje doorzuipen, maar dit alles heeft ook zijn voordelen! Zo dagen iedere zondagochtend de WTC-leden op met een glimlach al even stralend als de lentezon. De tweede week op rij scoren we 15 enthousiastelingen, verdeeld over 5 B’kes en 10 A’kes, hoewel de Scalle de A’kes blijft de B’kes noemen en de B’kes de C’kes, want André doet dat ook in zijn titels op Strava. André was er trouwens niet bij na een wandelingsken van 45 km langsheen de Belgische kust. Dan begrijp ik dat hij paste voor de bergrit die onze eigenste Keizer van De Virtuele Wegwijzer had ontworpen! Maar met zo een lekker weertje, zag iedereen het meer dan zitten. Nog even hielden we een minuu

Vorige week ontbrak onze parcoursbouwer van dienst ingevolge een acte de présence op Luik-Bastenaken-Luik, waar hij menig coureur vastlegde op de gevoelige plaat. Maar hij moet daar serieus gepakt geweest zijn door hoogteziekte op al die Waalse heuvels, want wederom had hij deze zondag een vlakke rit uit zijn platte hoed getoverd. Dit tot frustratie van de vele lichtgewicht klimmers die onze club rijk is. Want vlakke ritten zijn over het algemeen gezien wel veel saaier dan ritten met een paar klimm

De zondag van Luik-Bastenaken-Luik, volgens stand-up comedian Raf Coppens een koers voor dopinggebruikers want wie is er anders zo dom om van Luik naar Bastenaken te rijden en weer terug? “Dan kunt ge beter direct in Luik blijven!”: dixit de ondertussen toch wat vergane glorie onder de Vlaamse komieken. Wie van de jeugd heeft nog nood aan een imitatie van Johan Museeuw of Jean-Luc Dehaene? Niemand dus, maar ik ben aan het afwijken. Die ochtend op de dag van een waar koersmonument, scheen de zon al strak aan de staalblauwe hemel. De thermometer gaf echter 8 graden aan, dus beenstukken, armstukken, “gevoeïerd” onderlijveken, wintertrui én overgooier en nog een paar handschoenen en we zouden wel de koude trotseren. Blijkbaar waren er bij de WTC toch ook leden die een andere weerman volgen, want er waren er die opdaagden in korte broek, korte mouwen én zonder hand