“Mag het ietske meer zijn?”. Deze retorische vraag die in de tijd van niet zo precies wegende weegschalen, wel al eens door de lokale beenhouwer werd gesteld aan zijn klant die een halve kilo “gekapt” had gevraagd, spookte vermoedelijk door Kris DB zijn hoofd wanneer hij hiernavolgende plannen smeedde. Een aantal maand geleden borrelde het in zijn sado-masochistische brein omhoog om eens de Ronde van Oost-Vlaanderen te fietsen. Ik zie u hier al bedenkelijk kijken en ik zie u ook al afvragen :”Wat is daar nu zo speciaal aan?”. Wel als Kris de Ronde van Oost-Vlaanderen zegt, bedoelt hij ook effectief “der in enen trok volledig rond”! En toch zie ik u weer fronsen en denken :”Ach zo ver kan dat toch niet zijn, rond een provincie fietsen.”. Wel na uitstippeling van het parcours, inclusief gravelstroken, bleek het hier wel om een ronde van 313 km te gaan, op één dag af te haspelen uiteraard. Maar Kris heeft graag wat compagnie op zijn tochten en daarom polste hij bij de rest van de WTC-le

Na een aantal chatberichten van een clubgenoot vorige week, waarin hij zich bekloeg over de eenzijdige berichtgeving over zijn hoogsteigen persoon, heb ik besloten mijn pen niet meer zo diep in de vitriool te soppen tijdens het schrijven. De bedoeling van het verslag is altijd geweest om op een ludieke wijze de WTC in de aandacht te brengen en de kameraderie, gezelligheid en sfeer te promoten. Wanneer iemand zich echter geviseerd voelt door mijn penn

Het moet niet altijd platvloers entertainment of een inhoudloze rondrit zijn op zondagochtend. Er mag wel al eens iets inzitten voor de meerwaardezoekers onder de WTC-leden. Blijkbaar zijn de meeste van ons beladen met een rugzak vol culturele bagage want er daagden niet minder dan drieëndertig cultuurliefhebbers op! Wanneer wij afdaalden in de diepe krochten van het collectief wtc-geheugen konden wij ons geen enkele rit meer voor de nog licht benevelde geest halen, waar er meer fietsvrienden opdaagden dan vandaag. Een prachtrit onder een stralende zon, overgoten met een cult

Ons Wendy was verjaard deze week ... (eigenlijk Churto zijn Wendy, maar de wtc mag "ons" zeggen). Dit leidde tot het rechtstreeks gevolg dat deze bankzitter zich nog eens aan het schrijven mocht zetten. Want ja, als ons Wendy verjaart, moet onze Churto met haar op weekend (met Wendy dus hé, want iedereen weet dat hij geen haar heeft). Om Churto voor zijn afwezigheid te straffen, werd er door dezelfde bankzitter een zeer mooie rit uitgestippeld naar zijn satanistische lievelingsbrouwerij. En zo startten 25 dappere wtc’ers richting Zemst en Puurs, terwijl Churto nog tussen de Gou

Op deze feestelijke maandag zet ik mij een dag later als gepland aan het neerschrijven van onze zondagse WTC-avonturen. Na een kletsnatte zaterdag waarop ene Jurgen Conings zijn plannen om onder te duiken in de Limburgse bossen zelfs zou uitgesteld hebben, scheen er zondagochtend dan toch een waterzonnetje. De stukken wegdek waar zon en wind echter niet aankon, zouden nog een ganse voormiddag glanzen van het nat en akkerm

Zoals beloofd begonnen we vandaag onze rit met een sequel op het fotomoment. Door technische storingen vorige week moest alles dus nog eens vlotjes worden overgedaan. De gelegenheidsfotograaf van vorige week werd door Jo reeds gisteren al aan de ketting gelegd. Jo offerde zich nu zelf op om in het prachtigste hopmonument (er is er gelukkig maar één) van Meldert te klauteren. Nu heeft dat lelijk gedrocht, niet Jo maar het monument, uiteindelijk toch een nuttige functie gekregen.

Onze twee gastrijders keken maar raar op van al dat geposeer en het krampachtig inhouden van de adem om toch maar zo strak mogelijk op de gevoelige pla

Het probleem bij topfotografen is dat ze eigenlijk eigenzinnig zijn. Je mag ze vragen om iets zus en zo in beeld te brengen, uiteindelijk doen ze hun eigenzinnige kunstenaarsgedacht. Nu onze huisfotograaf na al die jaren zelf eens op de groepsfoto wilde prijken - tot vorig jaar zou ingevolge zijn volumineuze omvang trouwens niemand anders op de foto gestaan hebben - had hij dus wel degelijk een gerenommeerde plaatjesschieter uitgenodigd. Dat de WTC bijna voltallig zou poseren voor de historische pastorie lag gelukkig wel vast,

Eindelijk, na maandenlang uitstel was het vandaag zover. De eerste, officiële WTC-rit, weliswaar in aangepaste setting, zou eindelijk doorgaan. Na een stalking-en belagingscampagne van onze President waarin hij ons overstelpte met mails en daaropvolgende nieuwe mails die de andere mails dan weer vervingen en aanpasten, maakten wij ons op om “en masse” het Meldertse dorpsplein fluo-geel te kleuren. Vooraf werd het ons duidelijk gemaakt, hoewel duidelijk, dat we in vier verschillende groepen zouden rijden. Voor sommige leden werden de verwarrende mails pas de ochtend voor de rit duidel

Sportvrienden,

Het gourmettoestel staat nog maar net terug in de kast, de fondue olie is geniepig uitgegoten in het rioolputje, de resten van de veganistische ovenschotel zijn al aan het composteren in de gft bak, of we zijn ons al aan het voorbereiden voor de volgende “4 + 1 knuffe

Als sympathisant vraagt u zich wellicht af waarmee een doorsnee WTC-lid zich zoal bezig houdt in het tussenseizoen en meer bepaald in de periode rond Kerst en Nieuw. Mogelijk heeft u bij deze vraag nog niet stilgestaan maar sluimerde er toch ergens achteraan in uw hoofd een vraag over het wel en wee bij de WTC.

Neen, geen van ons kocht een château in Frankrijk en verhuisde met gezin, familie en ander hebben en houden naar ginder. Ook niemand van ons liet zich betrappen op zijn aanwezigheid op een lock-down party of werd met de vinger gewezen als superverspreider tijdens .