Het is niet makkelijk, het leven als lid van een gediscrimineerde minderheid, en als ervaringsdeskundige heb ik het volste recht van spreken. Ik verklaar mij nader. Deze zondagmorgen zouden de WTC-leden in hagelnieuw wielerplunje aan de streep verschijnen. Het is trouwens nog drie jaar eer we onze jubilee van 50 jaar bestaansrecht gaan vieren, maar dat zou onze huidige uitrusting echter niet meer trekken, vooral gezien de toenemende omvang van sommige van onze leden, met exploderende ritssluitingen tot gevolg. Daarom werd door een aantal hoogwaardigheidsbekleders van ons bescheiden clubje besloten ende beslist dat er een tussentijdse uitrusting zou kunnen worden besteld. Zowaar een topidee en dito beslissing. Dat ook grote meneren af en toe een foutje kunnen maken blijkt uit het feit dat ons aller President de excell-file met de persoonlijke bestellingen met een halfzat oog heeft moete

Op zaterdag, daags voor onze eerste rit, reed Pogacar op Merckxiaanse wijze het peloton in “stukken vaneen” op de Toscaanse Strade Bianche. Op 80 kilometer van de streep, ik herhaal het nog eens even voor de duidelijkheid, op tachtig kilometer voor de finish, achtte hij zijn moment gekomen, zwaaide even met het handje naar de rest, bedankte “en passant” Tim Wellens nog even voor het voorbereidend werk, gaf zijn Colnago de sporen en stoof er vandoor. Allez, “stoof” is niet het juiste woord want de Strade lagen er niet stoffig bij, wel integendeel, door fikse, striemende regenbuien was de plaatselijke “dolomiet” herschapen in een zuigende massa die de weerstand voor de coureurs ook nog eens verhoogde. Maar daar trok Pogiboy, want ik mag mij onder zijn vrienden rekenen en die mogen hem zo noemen, nu ne keer helemaal niks van aan zie. Hij dacht bij zichzelf, als het voor mij moeilijk gaat, dan voor de rest nog meer, trok zijn spreekwoordelijke gas open en reed op zijn dooie eentje naar Sienna, de rest verweesd achterlatend. Op zeker ogenblik had hij de anderen op bijna 4 minuten gereden. Dat is op twee kilometer achterstand é! U vraagt zich onder

Het rommelt in de wielerwereld en dan meer bepaald in de Pro Tour Wielerwereld. Zatrick Lelever is zinnens zijn ziel aan de baarlijke duivel te verkopen en zijn op en top Belgische ploeg die Soudal-Quickstep toch is, te verpatsen aan de Hollandse wielermaffia. Akkoord, de Patrick is bijna 68, heeft voor 20% aandelen in de ploeg en als hij wil cashen en zorgen dat zijn familie en zijn minnaressen het voor de rest van hun leven goed zullen hebben, is het nu wel “de moment”! Hier en daar zal er wel ne keer een coureurke misnoegd en verweesd achterblijven. Zo tekende onze Meldertse Gil Gelders een tweejarig profcontract bij Quickstep net voor er sprake was van de fusie en zo beloofde Patrick aan de andere Patrick dat hun beider zoon Remco nog een toekomst had bij de ploeg. Maar dit alles zal u waarschijnlijk wel Holla

Op het vlak van het weer, zijn we het voorbije seizoen niet verwend geweest. Regen, storm, windvlagen noopten er ons veel te vaak toe om zondagritten af te gelasten. Met als gevolg dat de kalender als maar krapper werd om onze traditionele ritten als : de Jean De Bondtrit, de retrorit en de autoloze zondagrit georganiseerd te krijgen. Gelukkig kon vorige week de Jean De Bondt Memorial doorgaan, Jean is echter nog “alive and kicking” maar hij ligt ons zo nauw aan het hart dat we nu al een mem

Op deze subtropische tiende september, waarbij het warmterecord van dezelfde dag in 1895 met 2,4 graden zal verpulverd worden, gaat de WTC op pad om een rit te rijden. Onverantwoord volgens een befaamd professor aan de KU Leuven om op deze dagen zware of sportieve activiteiten te laten uitvoeren door recreanten. En daar is juist waar het schoentje door de hitte begint te wringen. Aangezien we bijna tegen het einde van dit wegseizoen aanleunen, nog enkele zondagen en we duiken terug het veld in, voelen de meeste onder ons zich allesbehalve recreant. Recreanten hebben overigens geen duizenden kilometers en dito hoogtemeters, meerdere buitenlandse stages en verschillende fietsvakanties op hun strava-account staan. Neen, deze rit zal en moet doorgaan…ook al is het vand

Op zaterdag demonstreerde Remco Evenepoel dat hij na zijn wielercarrière nog toekomst heeft als profbokser. Bij aankomst van de ploegentijdrit die in het donker en de gietende regen werd gereden, sloeg hij naar de micro’s van de toegesnelde paparazzi als Firmin Crets naar de ingebeelde vliegen rond zijn kop. Volledig akkoord trouwens, Remco, de Kleine Generaal, was boos, heel kwaad zelfs, het was namelijk een grote ronde onwaardig om de coureurs bij een wolkbreuk in het bijna volledige duister tegen snelheden van boven de 50 door het doolhof van Barcelona te sturen, en dat liet hij de wielerwereld op zijn onnavolgbare Remco-stijl weten. Voor onze landgenoot Laurens De Plus eindigde de Vuelta al na 2 minuten, onderuit geschoven in de natte ploegentijdrit en een heupbeenbreuk tot gevolg. Dat wil je als favoriet, die Remco wel degelijk is, zelf niet meemaken. Op zondag kreeg het rennersprotest trouwens navolging in de Belgische Renewi toer. Na een lokale ronde op slingerende wegen, knepen de renners en masse de remmen dicht en eisten maatregelen. Hier was het echter niet donker, regende het niet en waren de wegen niet gevaarlijker dan in de Ronde van Vlaanderen, maar ja eens de toon van het protest wordt gezet door de groten, willen de jongens van de tweede rij ook hun ten-seconds-of-fame. Wa

In september is het autoloze zondag, 20 augustus leek echter wel vrouwloze zondag. Ondanks een stralende zon van meet af aan en een helderblauwe lucht, ideaal om nog wat laatzomerse teint te veroveren, stond André van het C-team helemaal….alleen. Zijn chaperonnes moesten blijkbaar ergens anders gaan chaperonneren. Gelukkig voor André, was A & B wel veertien man sterk, en hoewel hij aanvankelijk twijfelde of hij al dan niet solo zou rijden, werd hij bij hen in de groep opgenomen.

De rit zou vandaag naar Dikkele gaan, neen dat ligt niet aan de “Hollandse” grens zoals iemand mij op zaterdagavond vroeg, Dikkele ligt in de Zwalm. Uiteraard niet in rivier de Zwalm, maar in de streek rond de rivier, die voor ’t gemak dan ook maar de Zwalm werd gedoopt. Stel u eens voor dat er zalm zou zwemmen in de Zwalm! Dat zou pas een commerciële voltreffer zijn :”Zwal

Op zaterdag won de Remkogel van Schepdaal voor de derde maar de Classica San Sebastian, ook op zaterdag reed Lotte Kopecky een dijk van een bergrit in de Tour Des Femmes, binnen twee weken gaat Melderts trots, Gil Gelders uitpakken in Glasgow op het WK voor beloften én bovendien én daarenboven is het Pikkeling in Meldert! Genoeg redenen dus om zelf nog eens een klassieker met wat hoogtemeters op het programma te zetten. Wederom rekening houdende met de wind, er werd nog maar eens 5 beaufort uit het zuidwesten voorspeld, viel de keuze op de Congoberg. Vooraleer u afhaakt, omdat u denkt van :”Lap, hij is daar weer met zijne Congoberg!”, kan ik u nu al verklappen dat we er w