Waar Remco Evenepoel zich donderdag nog Belgisch kampioen grachtduiken mocht noemen, mag hij zich na vandaag, Belgisch kampioen wielrennen op de weg noemen. Wat gaat die kerel nog allemaal op zijn palmares kunnen schrijven?
Met 31, jammer genoeg geen 31 leden aan de start van de rit vandaag maar met 31 graden Celsius zouden we vandaag een rit aanvangen die evengoed een ritje rond Asse zou kunnen noemen. Met uitersten als Opwijk, Roosdaal en Meise zouden we vandaag niet verder dan een boogscheut uit de buurt blijven waar menig lid onder ons is geboren. Onze moeders waren drachtig, maar was het nu in zeventig of tachtig? Het OLV-ziekenhuis of in onze tijd beter bekend als het Heilig Hart-ziekenhuis van As, of nog beter bekend als het Moederhuis van As, zou immers het middelpunt zijn van deze rit. Een gevoel van nostalgie overvalt mij nu. Rechtover het ziekenhuis was vroeger een café met de naam “Het Vaderhuis” waar menig toekomstig vader zat te bekomen van de weeën en het gepers van vrouwlief. En daarnaast bevond zich een winkeltje, bij Niskes, waar je als men iemand ging bezoeken in het ziekenhuis nog vlug een fruitmand of een pak Leopold-druiven kon kopen. Pascal zou zeggen: “Ge zjet van As, as ge in't Vaderhuis nen Stella hed gedronken”. Ver vervlogen tijden.
Met 18 leden stonden we aan de start van deze bloedhete rit. En onder ons enkele leden die vandaag voor de eerste keer met hun nieuwe, glimmende bolide aan de start stonden. De Geert en ik hadden ons vakantiegeld besteed aan nieuw materiaal. Het mocht er wel eens van komen want met onze velgremmen waren wij stilaan een uitstervend ras aan het worden. De eerste kilometers namen Jo en Pascal het voortouw en eens voorbij Brussegem werd het duidelijk dat Erwin goede benen had. Hij zette zich op kop en bij de eerste helling van de dag, reed hij alles en iedereen aan flarden. Als dat maar goed komt….
