Vandaag staat er een semiklassieker op ons programma. We rijden naar den Boeing 737 aan de Expo Go Walt in Wetteren of kortweg, de vlieger in Kwatrecht. Om een lang verhaal nog langer te maken, zou ik hier de geschiedenis en heel de reutemeteut kunnen neerpennen van deze Boeing. Maar waarom deze keer moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan via onderstaande link.
Vorige week stonden we met een povere 6 leden aan de start, deze keer met 14 en een gastrijdster genaamd Linda, of was het volgens Johan, Miriam, Nancy of Sonja. Zij kwam eens testen met de dames en heren van de C-ploeg maar jammer genoeg voor haar kwamen er maar “t’wee Cee-tjes” opdagen. Kristin en André zullen zich vandaag over Linda moeten ontfermen. Op een dag zoals vandaag hadden we eigenlijk moeten kunnen rekenen op de Bondt-broeders. Zij zouden Linda, die eigenlijk wel heel onzeker was over de afstand, snelheid, rijden in groep, wel op haar gemak kunnen stellen. Zelfs Jean zou zich niet benauwd gevoeld hebben om Linda af en toe een duwtje in de rug te geven.
Stipt om 8u30 wordt de groep op sleeptouw genomen door onze Ventouristen Jo en Pascal. Wanneer deze twee heren zich op kop zetten, hoeven we ons geen zorgen te maken dat de snelheid te hoog is, zodat de groep nu al gesplitst zou worden. Ook niet wanneer Alexander en Yves nadien de kop overnemen is er wel telkens één van de twee die het kilometertellertje in de gaten houdt. Maar wanneer Alexander en Joris zich gaan moeien in de debatten, weet de rest dat de splitsing er zit aan te komen. Als dan ook nog eens Peter, Jos en Sven zich gaan posteren in het wiel van deze twee rappe mannen, is voor mij het moment aangekomen om achteraan, in ware Tony Martin-stijl, de boel lam te leggen. Den blok erop.
Via kleine kronkelende wegen gaat het via Serskamp richting Overbeke en iedereen onder ons weet dat we dan niet ver verwijderd zijn van de vlieger. Wanneer we dan opdraaien naar de Kwatrechtsteenweg, zie je hem al hoog boven het straatbeeld opdoemen. Iedereen behalve Sven, die deze rit voor de eerste keer rijdt, heeft dit ijzeren gedrocht gezien. Laagvliegers hebben blijkbaar geen oog voor hoogvliegers.
Na de verplichte plaspauze en fotomoment op de parking van deze expohallen zetten we onze tocht verder. Naast de E40 richting Wetteren moeten we immers ook nog het prachtig kunstwerk, de man die de wolken meet, passeren van de omstreden kunstenaar Jan Fabre.
Tussen Westrem en Smetlede komen we enkele heren tegen die met hun ongewoon huisdier op wandel waren. Jo, zelf dierenliefhebber van het eerste uur, verwittigde ons dat er lama’s over de weg liepen. Enkel werd Jo vliegensvlug gecorrigeerd door de eigenaars van deze exotische diersoort, dat het om alpaca’s ging en niet over lama’s. Van, meteen in uw gat gebeten te zijn, gesproken!! Eigenlijk waren het grote poedels waarmee deze twee heren op de baan waren.
Via het doolhof onder de brug aan den Tragel in Aalst gaat het via Moorsel richting Affligemdreef. Nog één keer afzien en we kunnen ons neder vleien op het terras bij Ingrid. Als een echte undercover agent die al enkele dagen in zijn wagen had doorgebracht, werden we in Meldert op de kat, in de gaten gehouden door Kurt.
Kurt die binnenkort een kijkoperatie moet ondergaan aan de knie, kon het op deze Vaderkesdag niet laten om vrouw en kind thuis achter te laten en zijn geliefde clubje een bezoekje te brengen. Kurt zal trouwens volgende week ook David vergezellen in de volgwagen tijdens onze langste rit.
De A-ploeg heeft zich kunnen uitleven met een mooi gemiddeld van 31,5 km/h, terwijl de B-ploeg een gemiddeld van 28 km/h kon voorleggen op hun rapport. Gelukkig bleven we vandaag gespaard van valpartijen want vorig jaar, dag op dag, maakte Peter die verschrikkelijke doodsmak op Vaderkesdag. Vrouw en kinderen zullen blij zijn dat ze hem heelhuids in de armen kunnen sluiten.
En wanneer Bill en Els dan ook nog eens hun intrede maken op het terras, weet je dat het gesprek niet zal stil vallen. Kristin bracht Els op de hoogte van de testrijdster Linda en Bill bracht Alexander op de hoogte van een hartaderbreuk waarop Alexander repliceerde dat hij meer gespecialiseerd was in andere breuken. Maar een breuk is en blijft een breuk!!
Volgende week rijden we de langste rit van het seizoen. Meldert – Meldert -Meldert. Een ritje van om en bij de 180 kilometer. Deze keer vertrekken we om 8u aan café Ingrid en zullen we rond 17u terug zijn in ons Meldert. Wij houden jullie op de hoogte.
Tot de volgende…
De PDG.