Lästen Donnerstag war es wiederum so weit, Reiseführer des WTC’s, Kristian Der Biskopf, hatte nach eigenes sagen ein schönes Reiseken für den WTC ineingeknutseld und auf Seine Lieben Herr Himmelfahrt sollten wir versammeln blasen in Königswinter. So gesagt, so getan und um Klokschlag 10:00 stonden 26 Erwachsenen und 10 lieber Kinderkes netjes klar auf der Parking des Jur
Al is een moeder nog zo arm, toch dekt haar kleed haar kinderen warm. Direct patat, een serieuze binnenkomer! Enkel en alleen maar om te zeggen dat het deze zondag moederdag was. En akkoord wij hadden al eens een vrouwendag op een zondag waar toen geen enkel vrouwelijk lid bij opdaagde, maar op de dag der moeders, dienden er zich toch wel drie mama’s strijdvaardig aan. Wendy en Kristin stonden al vertrekkensklaar en het startschot was al gegeven voor de C’s als Els daar nog met wederhelft Bill kwam toegestoken. Wat de oorzaak was van hun te laatkoming lieten ze in het midden maar aan de blos op Els haar wangen af te lezen, had Bill haar daar nog rap ne schone moederdagcadeau gegeven. Hoewel, ze waren om 08:00 uur al gespot van Meldert-Dorp wegfietsend, wie weet waar Els dan de kleine surprise van Bill heeft moeten uitpakken. Nog rap moest de rit op de gps worden tevoor
Na enkele dreigmails van niet betalende abonnees op onze wekelijks blog, verplicht ik mezelf ertoe om toch aan een verslag van de voorbije rit te beginnen. Schadeclaims, deurwaarders, tribunalen en andere analen kunnen we trouwens missen als de pest. Hoe het komt dat u als trouwe lezer deze week al enkele slapeloze nachten heeft moeten doorstaan om een prachtig stukje proza te kunnen lezen? Wel, dat komt omdat de gebruikelijke schrijver van dienst uitgenodigd was op een communiefeest en niet kon meerijden op de rit. Hij was trouwens niet de enige die zich met gespierde bovenbenen en dito kuiten aan één of andere feesttafel mocht neder vleien. Een dertiental WTC’ers en WTC-meskes werden wel hier of daar ergens verwacht om deel te nemen aan een feestmaaltijd. Frederic vroeg zich luidop af of het om één en hetzelfde feest ging, waar hij jammer genoeg niet was op uitgenodigd? Maar bij navraag ging het wel degelijk om vele verschillende feestjes. Vanuit de lucht bekeken was Meldert een wirwar van partytenten, springkastelen, frigowagens en foodtrucks. In ons clubmidden waren er dan ook enkele trotse moeders die zich op hun paasbest hadden uitgedost en enkele vaders die zich voor de gele
die ons toverkabas nog prijs gaf, konden toch de eerste honger stillen. En wie dook er om bijna 12 uur op met een ganse fietstas vol blikken Zwanworsten, juist ja, Zwankie de President. Eigenlijk blijft het toch een super plichtbewuste kerel die altijd zijn beloftes (gedeeltelijk) nakomt. Met de ketchup in snor en baard, bierschuim op de lippen en chocomelk in de mondhoeken was het er weer een gezelligheid als vanouds. Aangezien er volgende week minstens 15 leden moeten communiefeesten, en niet eens op hetzelfde feest, wordt er een magere bezetting verwacht, hoewel de rit zal doo
Dat ploegleiders, CEO’s van het wielrennen en sportdirecteurs in de koers niet vies zijn van de geneugten des levens is alom bekend. Een aantal voorbeelden van wielerbonzen die het niet zo nauw nemen met de gezondheidsregels en zich al eens durven laven aan sloten Pommerol van een goed jaar of vaten Kwaremont halen met hun bourgonidische levensstijl moeiteloos de gewone maar ook de sociale media. Zo is Zatrick Lelever niet weg te denken van Twitter, Vive le Vélo, Het Nieuwsblad en podcasts à la Wielerclub Wattage. Ook Nico Zattan, voorlopig geen ploegleider meer, maar wel sales representative van Kwaremont, Wieze Triple en Bavik Pils, is een handige bespeler van Instagram en Facebook. Het moet wel nen dikken “book” zijn of zijn opgezwollen “face” zou er niet eens meer in kunnen. Waar ik toe wil komen is dat wij onze President ook een nieuw imago moeten aanmeten om hem de bekendheid die hij verdient toe te meten. Voortaan zal hij dan ook in wielermiddens gekend zijn onder zijn arti
et wordt stilaan eentonig dat ik het in het begin van mijn verslag over de groepsfoto moet hebben. Het is wel, het is niet, het is toch wel, het is toch weer niet, het was al even spannend als de Australische soap “Sons and Daughters” uit de jaren ’80. Maar deze zondag zou het nu echt wel plaatsvinden. Onze fotograaf had lak aan marathonlopende medeleden en meefietsende wederhelften, hij had ook lak aan afwezige sponsors of aanbakkende zonnekloppers die nog rap wat kleur haalden in Spanje. Als Jo Foto beslist dat het vandaag zou gebeuren, dan gebeurde het ook. Hij had zelfs echtgenote Ilse zo ver gekregen even vroeg op te staan als hij en het regisserende gedeelte voor haar rekening te nemen. Achtentwintig WTC’ers al dan niet met hun fiets samen op één foto krijgen voor café Ingrid en Davy is
Op Paaszondag zou het gebeuren! Jawel, de groepsfoto van 2023 zat eraan te komen. Prachtig weer voorspeld, zon met een lichte nevel in de ochtend, iedereen op zijn paasbest, Hans nog eens opgetrommeld, Jo de lens van zijn kodak nog eens opgepoetst met Vitroclean, het zou nu gebeuren. U voelt hem echter al komen, inderdaad de groepsfoto werd wederom uitgesteld. U vraagt het zich als neutrale lezer wellicht af, hoe het komt dat het weer niet kon doorgaan ondanks de gunstige omstandigheden. Wel naar het schijnt was de mail ter bevestiging van het fotomoment nog paar pas verstuurd of Jo zijnen inbox puilde al onmiddellijk uit van dreigmails, smeekbedes, omkoopschandaalberichten en pog
De dag van de Ronde van Vlaanderen stijgt de wielerkoorts bij koersminnend Vlaanderen toch iets hoger dan bij pakweg de Ronde van Lombardije. Dagen vooraf staan kranten, en dan vooral Het Nieuwsblad, vol met prognoses, voorspellingen, leugens, veronderstellingen en koers-wist-je-datjes. Nu Wout Van Aert tot de drie favorieten behoorde, steeg de koorts naar een zodanige hoogte dat menig baby daarvan “in de seskes zou vallen”. Voor de rit van de vrouwen was de koorts net iets minder, hoewel Lotte Kopecky, een Vlaamse met Poolse familienaam ook gedoodverfd favoriet was. Bovendien logeerde zij samen met haar teamleden van SD Worx al dagenlang in Hostellerie De Biek op Moorsel-dorp. Dit tot grote verbazing van mijn wederhelft die maar niet kon vatten dat wielrenners in Moorsel komen logeren als ze in Oudenaarde moeten koersen. Akkoord, ecologisch en log
De zaterdag voor de rit werd de Italiaanse klassieker, Milaan-San Remo gereden. Van Aert liet zich de mozarella van zijn boterham eten door een wel zeer clevere én sterke Van Der Poel. Matje koppelde kracht en conditie aan koersvernuft en gaf Ganna, Van Aert en Pogacar het nakijken met een splijtende demarrage net voor de top van de Poggio. Van Aert liet onmiddellijk het kopje hangen als de geslagen hond en de andere twee zaten ook pasta uit hun neus te eten. Bijgevolg weer een grote klassieker bij op het palmares van Adri Junior. Waar ik eigenlijk wil toe komen, is dat vele koesklassiekers de naam dragen van twee aardrijkskundige plaatsen, daarom niet meer de stad van start en aankomst van weleer maar wellicht wel verwijzend naar de vroegere start-en aankomstplaats. Om enkele voorbeelden zo voor de vuist weg te noemen : Parijs-Tours, Milaan-San Remo, Gent-Wevelgem, Parijs-Bord
Op zaterdag 29 april organiseren we met onze fietsclub WTC De Faluintjes een wielerwedstrijd voor juniores.
Daar komt heel wat bij kijken, en één onderwerp daarvan is het "installeren" van seingevers (veel) op het parcours.
Voel jij je geroepen om je vrijwillig kandidaat te stellen als seingever, lees dan hieronder wat er precies van jou verwacht wordt, en meld je aan per mail op seingever.meldert@telenet.be
(bij aanmelden deze gegevens bezorgen : naam+voornaam / adres / geboortedatum / email-adres)
