Hoe houden we in godsnaam onze zondagse ritten geanimeerd en gevarieerd als kasseihaters en steenwegridders het voor het zeggen zouden krijgen bij het uitstippelen van onze wekelijkse rit. Ga bij uzelf te rade en ga bovendien eens na welke koersen u zelf het aantrekkelijkst vindt.

De eerste groepsrit na de Corona-beperkingen moest iets of wat allure hebben. Ge kunt op zo een historische gebeurtenis moeilijk naar pakweg de Donk rijden of naar Kwatrecht godbetert. Neen, de eerste rit in fase twee moest een klassieker zijn die wat langer in het collectieve koersgeheugen bleef hangen.

Drie mei, op het eerste zicht een datum als een andere. Maar daarin vergist u zich schromelijk. Want drie mei komt sedert een eeuw of éénentwintig vlak voor vier mei, en op deze bewuste vierde mei zouden namelijk sommige van de coronateugels gevierd worden door het strenge virologen-, epidemologen-, microbiologen-, analogen en dialogenteam dat de voorbije zes weken België had geregeerd.

Twaalf april zou de dag zijn geweest waarop de monsterklassieker Parijs-Roubaix van 2020 zou worden gereden. Dit zou ook de dag zijn geweest waarop wij met de WTC onze kasseiklassieker zouden afhaspelen. Helaas heeft een minuscuul klein, rond gedrocht een ganse kolenstoof roet in het eten gestrooid.

Nu het Coronavirus nog welig blijkt te tieren in ons kleine Belgenland, zijn alle sportieve groepsgebeurens voor onbepaalde tijd op on hold gezet.

Er lijkt dit seizoen wel iedere week iets aan de hand dat onze zondagse sportieve prestaties dwarsboomt. Is het niet de gutsende regen, de wind met orkaankracht of een antipathieke boer dan steekt het corona-virus de kop op.

Ondanks de onheilspellende weerberichten die het KMI had verspreid, daagden toch vijftien ranke flyers op voor een rit naar Kalken. Gelukkig was ik zo vrij geweest van op zaterdag al een voorverkenning te doen van de uitgestippelde route.

Zondag 1 maart 2020. Een zondag zoals alle andere, maar niet voor WTC DE FALUINTJES. Die dag was het immers de start van ons nieuwe fietsseizoen.

Nu we internationale bekendheid beginnen te genieten, mag er al eens een Engelstalige titel boven het verslag worden gezet. Om onze volgers van de andere kant van de wereld ter wille te komen doen we al eens een toegeving op de taalwetgeving.

Eindelijk kunnen mijn hersenspinsels weer worden toevertrouwd aan het maagdelijk witte papier. Ik heb aan den lijve moeten ondervinden dat een messcherp, afgetraind atletenlichaam met een vetpercentage zo laag als in een glas kraantjeswater -met een dikke korrel zout te nemen- veel vatbaarder is voor virussen, bacteriën en ander microscopisch klein grut.