Nadat we in de avond van dag één onze figuurlijke wonden hadden gelikt en de inwendige coureur hadden versterkt met een rijkgevuld doch vrij vleesloos buffet en enkele Weissbieren, stonden we op dag twee met hernieuwde moed terug aan de start.

Eénentwintig, ja u leest het wel degelijk goed, met éénentwintig arriveerden wij in het Duitse Jülich, klaar om er ein zu fliegen!

Het bos in Halle, ondertussen bekend tot in Japan omwille van zijn bloeiende boshyacinten, lokte ook bij de WTC heel wat belangstellenden. Twintig leden stonden bij de start onder een stralende zon te popelen om wat hoogtemeters weg te malen.

Na een recent bezoek aan één der hoogste nationale monumenten, met name ’t Atomium, stond op de feestdag der werkwillige en werkschuwe arbeiders, een ander baken in de Brabantse skyline op het programma : de antenne in Sint-Pieters-Leeuw.

Bakken regen was er voorspeld, net nu één van de mooiste mtb-toertochten op het programma stond! Maar wisten wij veel dat de rit zou worden herleid tot modderworstelen, buikschuiven, billen toeknijpen en paalduiken?

Zondag 22 april stond Rondom Zottegem op het programma.

Plensbuien hadden de stilte van de nacht doorbroken. Op de korte rit van thuis naar het lokaal kreeg de koersfiets bij iedereen al een eerste laagje nat en modder te verwerken. Maar de voormiddag kondigde zich droog en zonnig aan...

8 april stond een rit gepland die de aloude tradities van de WTC nieuw leven zou inblazen.

Eigenlijk zijn we een raar clubje.

Naar aanleiding van het idee van Kris De Bisschop, en ne geestelijken spreekt men nooit tegen, stond op zondag 25/3 de Strade Ferro Fiore gepland.